Raport Szczęśliwy Dom: Emocje na kwadracie
Neuroróżnorodność to akceptacja, że jesteśmy różni. To oznacza, że do szczęścia każdy z nas potrzebuje czegoś innego. Nie ma jednego przepisu i uniwersalnej reguły. Różne są momenty w życiu, różne osobowości, różne patrzenie na świat. wspólne jest jedno: szukamy miejsc w których czujemy się dobrze i u siebie. Jak tworzyć przestrzenie, które karmią relacje (także te z samym sobą)? Na te pytania odpowiada Raport Szczęśliwy Dom: Emocje na kwadracie. Już czwarty rok z rzędu badamy zadowolenie mieszkańców Polski z miejsca zamieszkania i szukamy różnych dróg prowadzących do jednego: domu pełnego szczęścia, takiego w którym czujemy się dobrze i możemy doładować akumulatory. Zapraszamy do zmysłowego świata neuroróżnorodności!
Sprawdźcie co mówią najnowsze dane i nasi eksperci: neuroarchitektka Joanna Jurga, Marta Cieśla z Akademii Różnorodności, architektka Magdalena Milert, Karolina Taczalska z Design Lab Group, SARP, Jagna Nowotarska, trenerka i zawodniczka obedience oraz Jan Gawroński, Społeczny Zastępca Rzeczniczki Praw Dziecka, samorzecznik Fundacja Autism Team.
O czym przeczytasz w tym artykule?
Pobierz Raport Szczęśliwy Dom, gdzie szczęście i neuroróżnorodność mieszkają pod jednym dachem!
“Szczęśliwy dom” to projekt zainicjowany przez Otodom w 2021 roku, by zbadać jak szczęśliwi są mieszkańcy Polski w miejscu którym żyją. Już po raz czwarty bierzemy pod lupę nasze domy, sąsiedztwa i potrzeby mieszkaniowe.
Wszystko po to, by dawać wgląd w to, co nas uszczęśliwia w domach, a co za tym idzie, zwiększać naszą świadomość w tym temacie. Zależy nam, by w efekcie, mieszkańcy Polski mogli podejmować pewne decyzje o tym gdzie i jak żyją. Bo rynek nieruchomości to coś więcej niż ekonomia i konkretne liczby. To mnóstwo emocji i fakt, że dom dla każdego z nas znaczy coś innego.
Raport Szczęśliwy Dom: Emocje na kwadracie – to warto zapamiętać!
Neuroróżnorodność to ważny temat: co 5 z nas może być neuroatypowy
Jesteśmy różni i jest to wspaniałe! Neuroróżnorodność, czyli to jak różnie odbieramy różne bodźce, to temat raportu Szczęśliwy Dom: Emocje na kwadracie. Nasz świat jest pełen bodźców i każdy z nas odbiera je (i radzi sobie z nimi) na swój sposób. Szczególnie wrażliwi na dźwięki, natężenie światła czy dotyk, mogą być osoby neuroatypowe. Ile ich jest? Odliczcie do 5, bo nawet 20% społeczeństwa może być neuroatypowe!
Nie ma jak w domu, nawet sen lepszy?
Jak z naszym snem? Nie najlepiej! Aż 41% Polaków czasami lub często się nie wysypia. A przecież dobry sen to podstawowa potrzeba, bez której trudno nam dobrze i szczęśliwie funkcjonować. Co ciekawe, wśród osób neuroatypowych ten odsetek rośnie do… 58%! Tylko nieco ponad połowa neuronormatywnych i zaledwie 4 na 10 neuroatypowych respondentów twierdzi, że ich domowe warunki sprzyjają porządnemu wyspaniu się. To jakby powiedzieć, że wielu z nas śpi królewna na ziarnku grochu. Dlatego tak ważne są rytuały związane ze snem oraz tworzenie sprzyjających warunków: zaciemnienia, odpowiedniego wyciszenia i sprzyjającej temperatury.
Dobry sąsiad to skarb. A co z wrażliwym?
Ale kim jest właściwie dobry sąsiad? Taki, który zawsze odpowiada „dzień dobry”? Niekoniecznie! Dla osób neuroatypowych interakcje społeczne po całym dniu w pracy, mogą być wyzwaniem. Milczący sąsiedzi, którzy nie angażują się w tak zwane small talk, wcale nie muszą być gburami. Więcej o tym posłuchacie w tym video z Joanną Jurgą.
To jak to jest z relacjami sąsiedzkimi, gdy pod lupę bierzemy neuroróżnorodność? Ponad 40% osób neuroatypowych aktywnie uczestniczy w internetowych grupach, profilach czy forach sąsiedzkich. To prawie dwa razy więcej niż w przypadku osób neurotypowych. Neuroatypowi są bardziej wrażliwi na bodźce związane z mieszkaniem, co sprawia, że chętniej wyrażają swoje potrzeby i zastrzeżenia. W efekcie, aż 33% neuroatypowych badanych przez Otodom ma konflikty z sąsiadami lub grupą sąsiadów. Dlatego tak ważne jest tworzenie przestrzeni inkluzywnych, ale i gwarantujących prywatność. Wtedy łatwiej o wzajemne zrozumienie.
Zwierzę w domu pomaga nam się oswoić. Wzajemnie i z przestrzenią.
W raporcie Szczęśliwy Dom: Mieszkanie na osi czasu jednym z odkryć był fakt, że aż 68% badanych żyje ze zwierzakiem. Czy osoby neuroatypowe to jeszcze większe zwierzoluby? Okazuje się, że tak! Neroróżnorodność sprzyja relacjom wielogatunkowym. Aż 77% neuroatypowych osób mieszka ze zwierzakiem. Z tego grona, nawet 30% mówi, że ich futrzany przyjaciel pomaga im nie czuć się samotnie, a 33% uważa, że kontakt ze zwierzakiem działa nich terapeutycznie.
Polska na zdalnym a neuroróżnorodność
Aż 17% Polaków wciąż pracuje z domu, czy to na pełen etat, czy tylko częściowo. Ale uwaga, wśród neuroatypowych ten odsetek skacze do 23%! Widać więc, że przychylnie patrzą na Home Office. Z drugiej strony, neuroatypowi częściej narzekają na rozpraszacze podczas pracy zdalnej. Powinni to wziąć pod uwagę pracodawcy, ale i sami zainteresowani, odpowiednio projektując swoją przestrzeń do pracy zdalnej. Dlaczego? Stworzenie warunków do wykonywania pracy z domu to dla nich większe wyzwanie.
Hałas wrogiem komfortu
Aż 61% neuroatypowych osób jest zmęczonych hałasem wygenerowanym przez domowników, a aż 54% jest zniecierpliwionych ich rozmowami. Naprawdę bardzo lubię ludzi, kocham z nimi mieszkać czy pracować, ale bywa mi ciężko, kiedy jednocześnie mówią do siebie, podnoszą głos.
Wyzwaniem dla mnie jest nagłe nieoczekiwane zagadanie np. o pogodzie, dlatego uwielbiam i potrzebuję intymności w swoim miejscu zamieszkania. Gdy byłem mały, to mieszkaliśmy w ciasnym czteropiętrowym bloku na jednym z łódzkich osiedli i to było trudne, bo słyszałem głosy sąsiadów z sąsiednich pięter. A wcale nie chciałem ich słyszeć. – Jan Gawroński, Społeczny Zastępca Rzeczniczki Praw Dziecka, samorzecznik Fundacja Autism Team
To wyjaśnienie z perspektywy osoby neuroatypowej wiele mówi o tym, jak drenujące mogą być dla nas bodźce dźwiękowe. Nawet takie, które niekoniecznie uznajemy za hałas. Osoby neuroatypowe są szczególnie wrażliwe na dźwięki z otoczenia – zarówno sąsiadów za ścianą, jak i i innych domowników. Dla nich odpowiednia akustyka może mieć kluczowe znaczenie dla komfortu życia. Warto uwzględnić to w projektowaniu i poszukiwaniach mieszkania dla osób neuroatypowych. Na szczęście jest wiele sposobów na to jak wyciszyć mieszkanie i odciąć się od bodźców.
Dlaczego niechciane dźwięki mogą mieć tak duży wpływ na nasze samopoczucie? Dr Joanna Jurga zauważa, że ciągłe wystawienie na hałas może prowadzić do chorób układu krążenia, schorzeń neurodegeneracyjnych, a na dodatek wpływać na wahania nastroju i zdrowie psychiczne. Warto również odwołać się do raportu WHO z 2018 roku „Environmental Noise Guidelines for the European Region”. Według niego hałas skraca życie mieszkańców dużych miast nawet aż o 10 lat!
Jak tworzyć przestrzenie, w których oswajamy neuroróżnorodność?
Nasz raport powstał, by jeszcze lepiej rozumieć różnorodne potrzeby i pewniej podejmować decyzje mieszkaniowe. Chcemy, by mieszkańcy Polski dzięki naszym badaniom skupili się na swoich realnych potrzebach, zaakceptowali to, że zmieniają się z biegiem lat i że to normalne, że nie należy bagatelizować nawet pozornie drobnych spraw, które wpływają na nasz komfort. Na dodatek biorąc pod uwagę potrzeby osób neuroatypowych i szczególnie wrażliwych, dbamy też o komfort reszty społeczeństwa. Podsumowując: zrozumienie neuroróżnorodności to sprzymierzeniec tworzenia dobrych przestrzeni do życia.
Co możemy zrobić, by w neuroróżnorodnym świecie żyło nam się lepiej? Podnosić świadomość: zdobywać i rozpowszechniać wiedzę na temat neuroróżnorodności i jej wpływu na nasze życie, aby wiedzieć jak dbać o bezpieczną i komfortową przestrzeń domową. Zrozumienie potrzeb neuroróżnorodnych mieszkańców powinno stać się dobrą praktyką wśród deweloperów i agentów nieruchomości.
Popularyzować projektowanie uniwersalne, które uwzględnia szeroki zakres różnorodnych potrzeb, w tym potrzeb osób neuroatypowych.
Wspierać neuroatypowych i ich bliskich: dostarczać informacji i zasobów, aby pomóc im w znalezieniu bezpiecznych i komfortowych przestrzeni domowych. – Anna Adrian, Head of Marketing Otodom
